بررسی تأثیر کم آبیاری بر رشد، عملکرد و کیفیت پس از برداشت دو رقم گوجه فرنگی

کم آبیاری یکی از راهکارهای بهینه سازی مصرف آب در اراضی فاریاب است. به منظور بررسی اثرات کم آبیاری بر رشد، عملکرد و صفات کیفی دو رقم گوجه فرنگی یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب در سال 1390 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو رقم گوجه فرنگیearly urbana111 و rio grand و چهار تیمار کم آبیاری60 ، 80 ، 100 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک آبیاری بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد، که تأثیر سطوح مختلف آبیاری بر شاخص های ارتفاع بوته، تعداد میوه درجه یک، وزن میوه، طول میوه، عملکرد کل، مواد جامد محلول، کلروفیل، لیکوپن، بتاکاروتن و ec در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. ارقام مورد آزمایش نیز برای شاخص های ecمیوه، لیکوپن و رنگ در سطح احتمال 5 درصد با هم تفاوت معنی دار داشتند. مقایسه میانگین تیمار ها نشان داد که تیمار کم آبیاری با 60 میلی متر تبخیر از تشتک آبیاری سبب افزایش رشد رویشی شد، در حالی که تیمار 120 میلی متر تبخیر از تشتک آبیاری صفات پس از برداشت گوجه فرنگی را افزایش داد. به طور کلی نتایج این آزمایش بیانگر آن است که کم آبیاری باعث کاهش شاخص های رویشی و افزایش کیفیت پس از برداشت ارقام گوجه فرنگی مورد آزمایش شد.